Settling in.

Na een week of drie hier in Kilangala zijn we aardig op weg om de grootste problemen wat huisvesting betreft de baas te worden. Sinds 1 januari hebben we stroom. Er kwam een hele ploeg arbeiders uit Sumbawanga om de lijn van vier nieuwe palen aan te leggen. De stopcontacten en schakelaars binnen werden door een elektricien van hier aangelegd. De eerste dag viel het wel na een uur weer uit, maar nu hebben we al een paar dagen licht. De meter is nog niet helemaal in orde. We hebben een meter waar je pre-paid stroom afneemt. Je steekt het meterkastje in het stopcontact en met een 20 cijferige code kun je dan een aantal uren stroom bijkopen. Wat er precies verkeerd is weet ik niet, maar het werkt niet. In Malawi had ik ook zo’n kastje en kon je je gebruik en het resterend tegoed aflezen. Ons kastje komt niet verder dan de tekst ‘Sleep’ en ‘P-cut’. We zijn benieuwd hoe lang het duurt voor we geen stroom meer geleverd krijgen. We gaan pas volgende week weer naar Sumbawanga om het uit te zoeken.

Toen we zeker waren dat de stroom het deed hebben we de volgende dag in Sumbawanga een koelkast gekocht. Nog een hele discussie in de winkel of die wel een beetje schuin vervoerd mocht worden. Als hij niet rechtop meeging verviel de garantie. Dat risico hebben we genomen. Thuis namen we met de Landcruiser het kleine bruggetje naar ons huis en dat begaf het onder het gewicht van de auto met koelkast en 5 inzittenden. Gelukkig is er nog een omweg naar de grotere weg. We kunnen nog wel te voet over het bruggetje. De koelkast deed het na 24 uur rust uitstekend en dat is toch wel een hele vooruitgang. We kunnen nu wat brood en vlees invriezen, restjes bewaren, melk goed houden en af en toe een lekker koud pilsje drinken.

In Sumbawanga beginnen we ook de weg te kennen. We weten waar je snoeren en lampen kunt kopen, waar Tanesco, de elektriciteit leverancier zit, waar de drankwinkel is en in welke winkel je yoghurt en soms kaas kunt kopen. Op de markt isvoldoende groente en fruit te koop, al is het aanbod niet zo groot als in Malawi. We hebben ook nog geen afdruiprek en bestekbak kunnen vinden, maar we kunnen nog wel even zonder.

Het werk is goed begonnen, de eerste mais die we voor de kerst gezaaid hebben is mooi gekiemd. Het weer zit mee, we moeten al snel aan het wieden. Er is nu 23 acre (± 9 ha) mais gezaaid. Met de hand, want er is een olie-pomp stuk van de MF trekker en die moest uit Arusha komen. Het eerste onderdeel dat in Sumbawanga aankwam paste niet dus moest terug om geruild te worden (meer dan 1.300 km).Er moeten ook nog bonen en zonnebloemen gezaaid, maar daarvoor moet de tractor wel in orde  zijn om te kunnen eggen. Er was ook al een stuk groente, kool en wortels. We willen ook wat paprika, komkommer, pompoen en okra proberen.

Gister hebben we ook een trip naar Namanyere gemaakt. Dat is de district hoofdplaats zo’n 60 km verderop naar het noorden. 40 km daarvan is nog niet geasfalteerd, maar men is druk bezig met een nieuwe weg. Moses moest met de afdeling onderwijs praten over de kleuterschool (pre-primary) en wij werden o.a. ook voorgesteld aan de District Agricultural Officer, een nuttig contact en ik kon meteen een balletje opgooien over een boomkwekerijtje in Kilangala voor het boomplanten op ongebruikte of steile stukken en over agroforestry soorten. Daar hoor je nog wel meer van.